Asset Publisher
Użytkowanie lasu
Nadleśnictwo Manowo zadania z zakresu użytkowania lasu prowadzi w oparciu o Plan urządzenia lasu na okres od 01.01.2016 do 31.12.2025 roku. Plan ten sporządza specjalistyczna jednostka – Biuro Urządzania Lasu, a zatwierdza go Minister Środowiska. Plan ten sporządza się co 10 lat. Dokument ten bardzo dokładnie określa etat cięć tj. ilość drewna jaką może pozyskać Nadleśnictwo w okresie 10-letnim, aby prawidłowo prowadzić cięcia hodowlane. Określony etat cięć pozwala pozyskiwać drewno na potrzeby społeczeństwa bez szkody dla ekosystemu leśnego. W przypadku Nadleśnictwa Manowo etat cięć wynosi 1 070 051 m3 drewna, z czego 636 051 m3 drewna stanowią użytki rębne (cięcia w lasach przeważnie powyżej 80 roku życia) a 434 000 m3 stanowią użytki przedrębne.
Cięcia rębne przeprowadza się w zależności od gatunku w wieku:
- Świerk, Brzoza, Olsza - 80 lat;
- Sosna, Modrzew – 100 lat;
- Buk – 110 lat;
- Jodła – 120 lat;
- Dąb – 140 lat .
Cięcia prowadzone w ramach użytkowania lasu mają przede wszystkim na celu stworzenie korzystnych warunków wzrostu i rozwoju dla drzew. W zależności od gatunku drzewa dominującego w drzewostanie, który ma swoje specyficzne wymagania pod względem warunków świetlnych, wilgotnościowych i glebowych wyróżniamy następujące kategorie cięć dla:
1. użytkowania rębnego:
- zupełne (głównie dla gatunków światłożądnych jak np. sosna)
- gniazdowe ( głównie dla gatunków cienioznośnych : buk, dąb)
- częściowe (głównie dla gatunków cieniolubnych i cienioznośnych jak np. buk, dąb, jodła)
2. użytkowania przedrębnego:
- czyszczenia późne
- trzebieże wczesne
- trzebieże późne
Z metod pozyskiwania drewna stosowanych obecnie w Nadleśnictwie Manowo najbardziej rozpowszechniona jest metoda z użyciem pilarki spalinowej, w której drzewa ścinają drwale – operatorzy pilarek, następnie oczyszczają je z gałęzi (okrzesują), a do miejsca wywozu drewno ściągane jest (zrywka drewna) za pomocą ciągników specjalistycznych (skider, forwarder) lub rolniczych.
W niektórych leśnictwach pracę drwali przejmują maszyny wielooperacyjne (harvestery), jednakże radzą sobie one lepiej tylko w łatwiejszych, jednogatunkowych drzewostanach iglastych. Wszędzie indziej niezastąpiona jest praca ludzkich rąk.
M.Gabryszak
zdj. K.Sawastian
Asset Publisher
Asset Publisher
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Ogólna powierzchnia Nadleśnictwa wynosi wg stanu na 01.01.2016 r. 17 968 ha, w tym powierzchnia leśna 17 203 ha.
Nadleśnictwo zostało podzielone na 12 leśnictw, przeciętna powierzchnia leśnictwa wynosi 1497,31 ha.
Charakterystyka przyrodniczo-leśna
Nadleśnictwo leży w Bałtyckiej krainie przyrodniczo-leśnej, dzielnicy Pobrzeża Słowińskiego, mezoregionie Równiny Białogardzkiej. Rzeźba terenu ukształtowana w czasie ostatniego zlodowacenia jest zróżnicowana, przechodzi od terenu równinnego do pagórkowatego. Wysokość nad poziom morza waha się od 30 m do 130 m. Stosunkowo długi okres wegetacyjny, duży opad, ciepłe lata i łagodne zimy sprzyjają produkcji leśnej. W związku z bliskością Bałtyku obserwuje się jego łagodny wpływ na klimat. Przeciętna temperatura roczna wynosi około 7 o C, przy rocznym opadzie około 790 mm. Okres wegetacyjny trwa średnio 240 dni. Niekorzystny wpływ późnych przymrozków często odbija się na jakości upraw. Obszar Nadleśnictwa pokrywają w przeważającej części piaski sandrowe z płatami piasków zwałowych i glin zwałowych. Wzdłuż cieków i zbiorników wodnych występują współczesne osady bagienne: torfy i mursze. Przeważającym typem gleby są gleby rdzawe zajmujące 71 % powierzchni. Ponadto występują gleby bielicowe 12 %, brunatne 4 % i gleby torfowo - murszowe 4 %.
Procentowy udział typów siedliskowych lasu
Dominującymi typami siedliskowymi są bory świeże, bory mieszane świeże i lasy mieszane świeże. Łącznie siedliska borowe zajmują 80 %, a lasowe 20 % powierzchni. Najliczniej występującym gatunkiem lasotwórczym jest sosna, zajmująca 84 % gruntów zalesionych, tworząca drzewostany jednogatunkowe, a na siedliskach żyźniejszych mieszane ze świerkiem, dębem, bukiem i brzozą. Udział gruntów porolnych wynosi około 50%. Drzewostany te są często lukowate i opanowane przez hubę korzeniową. Drugim gatunkiem co do powierzchni jest świerk - 5 %. Z cenniejszych gatunków występują buk 3 %, dąb 2 %, modrzew 1 % gruntów zalesionych.